Het volgende artikel behandelt het onderwerp “Beste Makelaar Bunnik – Patrist”.  De vraag is hier: is er een legale manier voor een makelaar om onroerend goed te kopen zonder een advocaat te gebruiken? En zo ja, is het dan mogelijk om het gebruik van een advocaat te vermijden en toch volledig duidelijk te zijn wie de uiteindelijke wettelijke rechten heeft?

In dit artikel beantwoorden we beide vragen.

Ten eerste is het gebruik van een advocaat perfect toelaatbaar in de Nederlandse context: er is geen absoluut verbod op, net zoals er in het Britse systeem geen verbod is op het gebruik van een barrister of solicitors. Een goed voorbeeld is het onderstaande voorbeeld Een woning kopen in Nederland. In wezen zou een Amerikaanse koper als particulier in Nederland een woning kunnen kopen. Een makelaar zou echter verplicht zijn om namens zijn cliënt op te treden en zou daarom bepaalde transacties moeten aangaan via een advocaat.

Ten tweede betekent het loutere gebruik van het woord ‘solicitor’ in verband met een overeenkomst niet dat een advocaat wettelijk verplicht is om namens de koper of de verkoper op te treden. De woorden ‘solicitor’, ‘clerk’ en ‘advisor’ worden over het algemeen gebruikt in verband met een transactie tussen een natuurlijke persoon die wordt vertegenwoordigd door een makelaar en een vastgoedadvocaat. Als het wettelijk verplicht zou zijn dat advocaten juridisch advies geven (zoals verwacht wordt in het Verenigd Koninkrijk), dan zou de verplichting om een advocaat in te schakelen voor de aan- en verkoop van onroerend goed in Nederland worden gecodificeerd in de Real Estate Internal Trade Law .

Het kennelijke probleem voor een particulier die in Nederland onroerend goed koopt, is dan ook dat het gebruik van het woord ‘solicitor’ in een context waarin een makelaar wordt gebruikt, de makelaar niet belet om namens zijn cliënt te handelen.

Dit komt doordat er onder de Nederlandse Vastgoedwetgeving geen verplichting is dat de cliënt de advocaat een provisie betaalt alvorens de diensten in te schakelen. Een dergelijke eis is in geen enkel ander land ter wereld aanwezig. Het is dus duidelijk dat een persoon die voornemens is om in Nederland onroerend goed te kopen op basis van het (op basis in het Nederlands betekent ‘op individuele basis’) geen beroep hoeft te doen op een advocaat.

Ten derde is het belangrijk op te merken dat de regels die gelden voor overdracht (die relevant is in de context van onroerendgoedaankopen in Nederland) verschillen van de regels die gelden voor huwelijkscontracten en soortgelijke transacties. Wanneer iemand zegt dat hij / zij onroerend goed wil kopen ‘op basis van het’, betekent dit niet noodzakelijk dat het individu van plan is in het huwelijksbootje te stappen. Het zou heel goed kunnen betekenen dat de particulier op ‘op basis van het’ een woning wil kopen. Op een dergelijke transactie zijn dezelfde wetten van toepassing die van toepassing zijn op het huwelijkscontract, zoals de verplichtingen van de partijen en de plichten van de rechtbank.

Tot slot is het van belang erop te wijzen dat het gebruik van de term ‘uitvoerend makelaar’ in relatie tot een persoon die zaken doet als ‘Bunnik’ bedoeld is om inzicht te geven in de rol die deze persoon speelt. Hoewel de wet niet vereist dat de persoon die een bedrijf uitoefent een vergunning heeft in Nederland, noch aandringt op de betaling van een provisie voordat hij de diensten van deze persoon inschakelt, is het wel duidelijk dat de bedoeling om de term ‘operatieve makelaar’ te gebruiken is om inzicht te geven in het werk dat deze persoon doet. En waar deze makelaar ervaring en kennis heeft op het gebied van onroerend goed, zal dergelijke expertise de koper of verkoper waarschijnlijk een gunstiger deal opleveren.

 

 

Probeer deze website: patistmakelaardij.nl